-
Ik had het beloofd…
‘’Nee herrie!!! Niet kijken. Hard schreeuwen!!!’’ Ik probeer hem vooruit te duwen in zijn rolstoel. Hij verzet zich zo hard hij kan en zet zijn rolstoel op de rem terwijl hij zijn Paw Patrol knuffel stevig tegen zijn borst geklemd houdt. Al ruim tien minuten probeer ik op hem in te praten. ‘’Alleen kijken en daarna weer weg.’’ Paniek in zijn ogen en toch blijf ik proberen. Ik heb tenslotte een belofte gedaan… Zondagochtend… ‘’Dootjes mama, hartjesdag!’’ Steán komt zo snel als hij kan de trap af gelopen. ‘’Ja knul, vandaag is het hartjesdag.’’ Terwijl ik de vaatwasser uit sta te ruimen en het ontbijt klaar maak (iets met moederdag?!)…
-
En door…
‘’Beetje bang mama?’’ Terwijl ik in die prachtige blauw grijze ogen kijk bedenk ik me dat hij best gelijk kan hebben. En dat voor een negenjarig knulletje dat precies vier emoties weet te benoemen. Voor het eerst sinds jaren weet ik niet zo goed wat ik voel. Angst, onzekerheid, verwarring… Gelukkig vraagt Stéan niet verder. Hij kruipt tegen me aan en kijkt weer verder naar de Bellinga’s. Een paar dagen eerderIk zit met oortjes in en de laptop voor mijn neus op de kamer van Benthe. Geen ‘’mamaaaaa?!?!?!?!’’ of andere afleidingen. Alhoewel, geen afleidingen… ik wist niet dat mijn oudste dochter zoveel beauty producten heeft. Ik weet waar ik moet…
