Slamen tamp tuisjes
Met je liefste lach kijk je me aan. Kuiltjes in je wangen en die prachtige twinkeling in je ogen. Je houdt je hoofd een beetje scheef en vraagt dan ‘’Magge bol maak?’’. Natuurlijk maak ik nog een bolletje voor je . Wat wil je er op? Je kijkt me vragend aan. Je wijst naar het bolletje: ‘’Bol’’. Ja ik ga een bol voor je maken maar wat wil je er op? Je staat op, loopt van tafel en slaat je armen om je zus heen en roept enthousiast ‘’slamen tamp tuisjes!’’. Komt voor mekaar!
Onze enthousiaste zevenjarige knul is een meester in communiceren. Een uitspraak die bij mensen die hem kennen voor vraagtekens kan zorgen. Stéan kan namelijk niet erg goed praten (eigenlijk echt niet goed…). Wat er precies aan de hand is weten we niet maar zowel het begrijpen van taal als het spreken is voor onze jongens een enorme opgave. En toch is hij een meester in communiceren!
Toen Stéan met 2,5 jaar nog geen woord zei (wat stiekem best lekker rustig was met twee van die klessebessen van zussen), vonden wij het tijd voor actie. Inmiddels is duidelijk dat beide knullen een verstandelijke beperking hebben en daarbij ernstige spraak-taal problematiek. Stéan spreekt voornamelijk in drie woord zinnen.
De woorden die hij zegt kan hij veelal niet goed uitspreken. En dat zorgt geregeld voor hilarische momenten… ’’Kleintje pik’’ tegen de kaasboer. ‘’Ja eh sorry, of hij een klein stukje mag pakken’’. Ook hij heeft moeite met het vinden en gebruiken van de juiste woorden op het juiste moment. Een nieuw geleerd woord kan een blijvertje zijn maar met hetzelfde gemak verdwijnen om na een paar jaar opeens weer mee te doen. Bijzonder is het dat Stéan nooit gefrustreerd raakt wanneer hij iets niet kan zeggen. Dat komt omdat hij een meester is in communiceren!
Zijn ogen doen de helft van het werk. Die twinkeling als hij plezier heeft, de norse blik wanneer hij het ergens niet mee eens is maar ook de onmacht wanneer hij iets niet begrijpt. En dan zijn lijf… Menig acteur zou jaloers zijn op de lichaamsbeheersing, de finesse. Met bewegingen, houdingen, handgebaren maar ook maniertjes ondersteunt hij zijn woorden en weet hij zo ontzettend goed te vertellen wat hij wil of wat er is gebeurd. Een genot om naar te kijken en te luisteren.
Natuurlijk biggelt er ’s avonds wanneer hij op bed ligt ook wel eens een traan over mijn wang. Omdat we er achter kwamen dat zijn boosheid voortkwam uit verdriet en hij ons dat niet heeft kunnen vertellen. Of omdat ik boos op hem werd terwijl hij me gewoon niet begreep .
Toch lijkt Stéan niets te missen. Hij beseft niet dat hij niet goed kan praten dus het weerhoudt hem er niet van contact te maken met wie dan ook. Zijn charmes, liefste glimlach en ‘’blief?!’’ brengen hem altijd daar waar hij wil en wat hij wil. Alhoewel, het duurde wel even voordat duidelijk was dat hij samen, net als Eefke, gestampte muisjes op zijn bol wilde… Onze meester in communiceren!
