”Crona klaar?!”

‘’Mama beetje blij beetje beter?’’ ‘’Ja knul, ik ben heel blij dat iedereen bijna weer beter is.’’ ‘’Crona klaar?’’ ‘’Het is bijna klaar.’’ Maar hoe leg ik hem dat uit? Dat hij wel naar buiten mag maar zijn zus nog niet uit quarantaine mag. Dat we Oud & Nieuw niet samen met opa en oma kunnen vieren.

Op de valreep van 2020 drong Covid-19 ons huis binnen. Zo voorzichtig als we zijn hadden we er met de Kerst toch een ongenode gast bij. Kuchen, moe en snot. Na de nodige stress (vooral bij mij…) of het bij iedereen mild zou verlopen en vooral of Thorben het goed zou doorstaan viel dat gelukkig heel erg mee. Hij had uiteindelijk het meeste last van zijn open billen door de enorme hoeveelheid dunne luiers. Wat had ik dat op voorhand graag geweten, had me heel wat hartkloppingen en slapeloze nachten gescheeld…

Ruim twee weken quarantaine met zijn allen. Dan heb je wel tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar. Zo kijk ik terug op een bijzonder jaar. Een bijzonder maar ook mooi jaar.

Natuurlijk, dat de kinderen niet naar school mochten en Dave vanuit huis moest werken was niet normaal. Net zo min als het 1,5m afstand houden en het dragen van een mondkapje. En al die mensen die een dierbare verloren hebben. Mensen die zich over de kop hebben moeten werken in de zorg, mensen die hun inkomsten kwijt raakten, die hun leven opeens anders moesten inrichten. Onvoorstelbaar en zo verdrietig.

Maar het was ook meer dan dat.…. We hebben genoten van de zomer in onze tuin, kilometers gefietst en gewandeld. De rust deed de jongens enorm goed en op pad gaan als gezin is voor ons nooit vanzelfsprekend. Uit eten gaan we hooguit een keer per jaar (dat thuisbezorgen is voor ons echt ideaal) en shoppen kon ook online.

Wat het jaar vooral bijzonder en mooi heeft gemaakt zijn de prachtige herinneringen die we als gezin en met opa en oma gemaakt hebben. Ons heel erg bewust van het feit dat niets vanzelfsprekend is. Dit jaar zal ik niet snel vergeten vanwege Corona maar ook niet omdat er nog zoveel moois en goeds is gebeurd in 2020! Stéan die vol vertrouwen zelf naar de buren fietst (terwijl ik of oma hem door het raam nauwlettend in de gaten houden). Thorben die in heel het jaar geen tonisch clonische aanval heeft gehad. Het jaar waarin wij de definitieve diagnose van de jongens kregen. De meiden die mooie vriendschappen hebben opgebouwd die ook overleven zonder dagelijks contact op school. Opa en oma die genieten van alle prachtige vogels in de tuin. Het jaar waarin Stéan emoties bij anderen is gaan benoemen. Het jaar waarin ik heb gezien hoe flexibel en sterk onze meiden zijn.

Best bijzonder maar toch ook gewoon. Dat was 2020. Stéan neemt een hap van de eerste oliebol van dit jaar. Gebakken door opa. ‘’Lekker mama. Opa Gé maakt. Ik mikse helpt.’’ Het is jammer dat we vanavond niet samen bij ons Oud & Nieuw kunnen vieren. En ik vreesde voor de reactie van Stéan die het vast niet zou begrijpen. Maar die vrees bleek ongegrond. ‘’Eefjes wachten mama. Kan nie Crona. Crona klaar, slamen. Heel leuk! Maal blij!’’ In 2021 wil ik meer zoals Stéan zijn. Leven in het hier en nu en mij minder zorgen maken. Als Corona weer is opgehoepeld gaan we gezellig allemaal samen genieten. Gewoon even wachten tot het zover is. En tot die tijd mooie herinneringen maken!